بخوان آيات بس زيباي قرآن

كلام نغز و روح افزاي قرآن

سحرگاهان تلاوت كن به اخلاص

سپس انديشه در معناي قرآن

بخوان اين معجزه وآنگه بينديش

همين بس شاهد گوياي قرآن

شفاي آنچه درد است و مصائب

بجوي از مكتب والاي قرآن

هدايت آفرين است و سعادت

اطاعت گر كني فتواي قرآن

همي بر اهل عصيان و منافق

زيان آرد شگفتي هاي قرآن

بلي ، آثارذات كبريائي

نمودار است در هر جاي قرآن

نگنجد فهم اسرارش به افكار

كه بي پايان بود درياي قرآن

بخوان تا مي تواني علم تفسير

ولي كوشش نما اجراي قرآن

خدايا رحمتي فرما به "ذوقي "

شود جوينده و داناي قرآن

شاعر: عبد الغفور ذوقي«طالقاني»

منبع: پورتال شهر مجازی قرآن

جریان و رخداد این قصه، مربوط به روزگاران طولانی و صدها سال (پیش) بود. با این وصف در طول تاریخ و در مبارزه‌ی مداوم بین ایمان و کفر این داستان به شیوه‌های مختلف بیان شده است. امّا گذشته از همه چیز این امر به روشنی بیانگر قدرت بی‌انتهای پروردگار است و میان معجزه‌ی الهی در دنیای بشری و حقیقت زنده کردن انسان‌ها در روز رستاخیز و حضور در محضر پروردگار ارتباط ایجاد می‌کند.

در یکی از شهرها که مردمان آن همگی اهل ایمان و اطاعت و فرمان‌برداری از همدیگر پیشی می‌گرفتند، کم‌کم نشانه‌های انحراف از راه مستقیم پدیدار گشت. بازار شیطان رونق گرفت و مردم از دستور پروردگار سرپیچی کردند و عوامل گمراهی آشکار شد. این در حالی بود که حاکم آن شهر خود سرکرده‌ی کافران و گناه‌کاران بود. او در گناه و سرپیچی از دستورات پروردگار غرق شده بود. به این ترتیب وزیران و اطرافیانش نیز به همین شکل بودند. این بود که فساد عمومیت یافت و جهل و نادانی و ظلم و ستم همه‌ی جامعه را فرا گرفت. تصویر و مجسمه‌های زیادی از جمله بت‌ها که از سنگ و چوب ساخته شده بودند، در گوشه و کنار شهر برافراشته شده و نصب گردیدند، شیطان بر همه‌جا حکم‌فرما شد و صدای ایمان برای مدت‌ها خاموش گشت. در این میان تنها عده‌ی اندکی از مردم این شهر برایمان خود به حق پابرجا مانده بودند و شیطان نتوانسته بود آن‌ها را فریب دهد و در دریای گمراهی غرق نشده بودند. در میان این عده مجموعه‌ای درخود احساس جرأت و شهامت کردند گرد و غبار تنبلی را از خود زدودند. به یاری خدا به پا خاستند و درمقابل باطل ایستادند. خداوند نیز آنان را درپناه خود گرفت و یاری کرد پس بر هدایتشان افزود و چشم حق بینشان را به نورخود بیناتر نمود و از جانب خود، آنان را تأیید فرمود.

تو اي مقري مگر خود را نگويي كاهل قرآنم

كه از گوهر نيي آگه كه مرد صوت و الحاني

برهنه تا نشد قرآن ز پرده حرف پيش تو

ترا گر جان بود عمري نگويم كاهل قرآني

به اخماس و به اعشار و به ادغام و امالت كن

ترا رهبر بود قُران به سوي سر يزداني

رسن دادن زقرآن تا زچاه تن برون آيي

كه فرمودت رسن بازي ز راه ديوِ نفساني

يكي خواني است پر نعمت قُران بهر غذاي جان

و ليكن چون تو بيماري نيابي طعم مهماني

سنائي

منبع: پایگاه قرآن شناسی حوزه میبد

موسی؛ در مقابل بنی‌اسراییل سخنرانی می‌کرد و آنان را تشویق به ایمان و اطاعت پروردگار می‌کرد و آنان را به پیروی کردن از شرع خدا دعوت می‌نمود. 

در حقیقت خداوند در موعظه کردن و سخنرانی نیروی عجیبی به موسی(علیه‌السلام) داده بود. به طوری که در هنگام سخنرانی، از ضرب‌المثل‌ها و جریانات تاریخی به نحو احسن بهره‌ می‌گرفت و هوش و حواس انسان‌ها را به خود جلب می‌کرد و همه به او گوش فرا می‌دادند. این بار وقتی که سخنان موسی پایان یافت، بعضی از مردم خواستند او را امتحان کنند و از او پرسیدند: 

«داناترین و آگاه‌ترین مردم چه کسی است؟ ای موسی!» موسی بی‌درنگ جواب داد: «من» و این جواب موسی که گفت: «من»، موجب شد که خداوند او را سرزنش کرده و به او بفهماند که لازم است او این امر را به علم خداوند واگذار کند؛ چرا که او عالم‌ترین است و سرچشمه‌ی هر چیزی است. پس به موسی(علیه‌السلام) وحی شد که یکی از بندگان ما که در «مجمع- البحرین» زندگی می‌کند به او از جانب خود علمی بخشیده‌ایم. نزد او برو و خواهی دید که علم تو نسبت به علمی که به او بخشیده‌ایم، چه‌قدر اندک است. موسی(علیه‌السلام) فهمید که چه حرف ناصوابی به قومش گفته است. از این‌که عجولانه پاسخ داده است، پشیمان و نادم شد و تصمیم گرفت که نزد آن بنده‌ی نیکوکار خداوند برود تا هم فرمان خدا را اطاعت کرده باشد و هم کفاره‌ای برای گناهش بوده و هم معرفتی کسب نموده باشد.

افتتاح دفتر حي قديم

هست بسم الله الرَّحمن الرَّحيم

مبدع ديباچة اُمُّ الكتاب

منشأ مجموعة فصلُ الخطاب

مطلع انوار فرقاني است اين

مجمع اسرار قرآني است اين

هر چه در قرآن خفيّه واضحه

مجتمع آمد همه در فاتحه

هر چه در سبعُ الْمَثاني منطوي است

بسمله بر جمله طَرّا محتوي است

هر چه اندر بسمله شد مندرج

حرفِ با بر جمله آمد مندمج

هر چه اندر با است ز انوار هدي

كُلُه في نُقْطَةٍ هِيَ تحت باء

شاعر: مظفّر عليشاه

منبع: پایگاه قرآن شناسی حوزه میبد

خداوند زمین را در دو روز (‌دوره‌) بیافرید و بر آن ‌کوه‌هایی استوار ساخت و در آن برکت انداخت و رزق و روزی‌های (‌اهل‌) آن را به صورت مساوی برای درخواست‌کنندکان در چهار روز (‌دوره‌) در آن مهیا نمود، سپس رو به سوی آسمان آورد در حالی‌که دود بود «‌و به آسمان و زمین ‌گفت‌: به میل خود و یا به اکراه به سوی من بیایید، آن دو گفتند: ما فرمانبردارانه به میل خود می‌اییـم»‌؛ سپـس بر عرش مستولی شد و خورشید و ماه را مسخر نمود تا هر یک تا زمانی معلوم به جریان خود ادامه دهند و آن‌گاه فرشتگانی را آفریدکه به ستایش او تسبیح گویند و نامش را مقدس بدارند و او را خالصانه پرستش نمایند.

سپس اراده‌ی خداوند بر این استوار گردید و حکمتش چنین اقتضا نمود کـه آدم و فرزندانش را بیافریند تا در زمین ساکن شوند و در عمران و آبادانی آن بکوشند و از این‌رو به فرشتگانش خبر داد که او آفرینشی دیگر ایجاد خواهد کرد که در زمین به سعی و تلاش بپردازند و در گوشه و کنار آن حرکت و تکاپو نمایند و نسلشان در همه جای آن پراکنده شود و از روییدنی‌های آن بخورند و گنج‌ها و خیرات درون آن را استخراج نمایند و همواره عده‌ای از آنان جانشین عده‌ای دیگر شوند.

گر نئي از دين و از ايمان جدا قرآن بخوان

گر نجات از حول محشر در قيامت طالبي

وز براي جان خود در وحشتي قرآن بخوان

گر تو مي خواهي دلت با عشق هم‌دستان شود

يا شكوه نور ايمان طالبي قرآن بخوان

ذكر يزدان، نور عرفان رَفع رنج انتظار

گر در اين دوران تو مي خواهي جوا! قرآن بخوان

هركه در تيه جهان گمگشته و حيران شده

گر نجات از تپه مي خواهد بگو قرآن بخوان

در شب تاريك فتنه گر گرفتار آمدي

بهر رفع فتنه و آزادگي قرآن بخوان

نصف شب گر دل هواي يار بي‌همتا كند

يا بخواهي با خدا نجوا كني قرآن بخوان

گر هدايت از ضلالت را نمي داني كنون

يا دچار حيرتي در كارها قرآن بخوان

گر تو مي خواهي شفاعت در معاد از مصطفي

يا رضاي مرتضي در سرا قرآن بخوان

سروده خانم زينب داربر
دانش‌آموخته مرکز تربيت مدرس صديقه کبری (س)

منبع: پورتال شهر مجازی قرآن

لقد نصر كم الله في مواطن كثيرة و يوم حنين اذ اعجبتكم كثرتكم فلم تغن عنكم شيئا...
(سوره توبه: 26)
مكه گشوده شد. آخرين پايگاه قريش سقوط كرد. براي مشركين قريش مسلم گرديد كه ديگر مقاومت در برابر اسلام، اثري جز هلاكت و بدبختي نخواهد داشت. ولي دو قبيله بزرگ و نيرومند-هوازن- و-ثقيف- كه در طائف بسر ميبردند، خود را از قريش مجهزتر و قوي تر ميشمردند و به همين جهت بزرگان قبيله نزد مالك بن عوف، رهبر هوازن جمع آمدند و با چهار هزار مرد جنگجو آماده حركت شدند. در اين بسيج، زنان و فرزندان و چهار پايان خود را نيز حركت دادند.
مالك، براي تقويت نيروهاي خود، از قبيله بني سعد استمداد كرد. آنان جواب گفتند كه محمد صلّي الله عليه وآله وسلّم دوران شير خوارگي و رضاع خود را در قبيله ما گذرانده و رضيع ما است. هرگز با او به جنگ برنمي خيزيم. وي دست بردار نبود. پي در پي با افراد آن قبيله مكاتبه و مذاكره كرد تا جمعي از آنها را فريب داد و با خود همراه نمود.

حرف قرآن را مدان كه ظاهر است

زير ظاهر باطني بس باهر است

زير آن باطن، يكي بطن دگر

خيره گردد اندر او فكر و نظر

زير آن باطن يكي بطن سوم

كاندر او گردد خِردها جمله گُم

همچنين تا هفت بطن اي بوالكرم

ميشمر تو زين حديث معتصم

نور قرآن اي پسر ظاهر مبين

ديو، آدم را نبيند غير طين

ظاهر قرآن چو شخص آدمي است

كه نقوشش ظاهر و جانش خفي است

منبع: منبع: پایگاه قرآن شناسی حوزه میبد

يا ايها الذين آمنوا ما لكم اذا قيل لكم انفروا في سبيل الله اثاقلتم الي الارض ارضيتم بالحياة الدنيا من الاخرة فما متاع الحياة الدنيا في الاخرة الا قليل
(سوره توبه: 38)
در محافل مدينه، زمزمه پيچيد كه: پادشاه روم با سپاهي عظيم به جانب مدينه رهسپار شده است. اين خبر را چند نفر بازرگان كه از شام به مدينه آمده بودند، نقل كردند و رفته رفته، در سراسر شهر منتشر شد و به استحضار رسول اكرم صلّي الله عليه وآله وسلّم رسيد.
چون قرائن موجود، صحت اين گزارش را تاءييد ميكرد، پيغمبر اسلام صلّي الله عليه وآله وسلّم دستور داد كه مسلمين از دور و نزديك، آماده شوند و مقدمات سفر را فراهم سازند.